halimaton
Dari Universiti Teknologi Malaysia (UTM), adalah Pemenang Anugerah Merdeka 2009 dalam Ketegori Kesihatan, Sains  dan Teknologi.
Nano bermakna kerdil atau tersangat kecil dan dalam dunia telefon bimbit dan komputer riba, pengecilan saiz adalah contoh nanoteknologi. Nanoteknologi merupakan satu fenomena baru atau penemuan baru yang berlaku dalam skala nano (1-100 nanometer); menghasilkan produk dengan sifat baru yang berbeza dan lebih berkesan daripada bahan yang sama, dalam keadaan pukal yang lebih besar atau atom yang lebih kecil.

Nanoteknologi memberikan banyak penggunaan dan manfaat kepada manusia melalui perubatan, komunikasi, pembuatan dan semua aspek kehidupan masyarakat moden. Cuba anda bayangkan suatu hari nanti semua maklumat yang terdapat dalam ensiklopedia mampu disimpan dalam komputer sebesar jam tangan, baju yang terkoyak bercantum sendiri dan cat rumah yang berubah warna pada masa tertentu.
Alat mikroskop yang sangat kecil boleh melalui sistem darah manusia bagi mengesan punca penyakit dan melaksanakan pemulihan awal dan mampu mengesan pencemaran persekitaran dan makanan pada tahap yang lebih baik.

Bahan dengan sifat luar biasa yang sangat ringan dan lebih kuat daripada keluli pula boleh digunakan untuk membuat kereta, kapal angkasa, bangunan dan ciptaan lain yang lebih baik. Sama ada kita sedar atau tidak, semua benda yang wujud di keliling kita semakin hari semakin kecil, ringan dan sukar dilihat.

Jika lime puluh tahun dahulu, ini merupakan angan-angan seorang ahli sains terkemuka, Prof Richard Feynman, hari ini sebahagiannya telah mula menjadi kenyataan. Kertas kerja Feynman yang dibentangkan pada tahun 1959 bertajuk Plenty of Room at the Bottom adalah wawasan permulaan bagi nanoteknologi. Kemudiannya idea tersebut telah menjana konsep yang digambarkan oleh K Erik Drexler pada tahun 1986 yang ditulis dalam buku Engine of Creation. Malah saintis Jepun, Norio Taniguchi, (1974) yang telah mencipta istilah nanotechnology bagi proses yang menggunakan alat dengan had kurang daripada mikrometer (satu per juta meter)

Pada tahun 1981, Gerd Binnig dan Heinrich Rohrer of IBM (Zurich) mencipta Mikroskop Terowong Imbasan (STM) yang mampu merealisasikan nanoteknologi. Mikroskop tersebut berkuasa melihat atom tunggal, atau menggerakkan atom serta mengikis permukaan (etching).

Sepuluh tahun selepas itu, pergerakan atom di permukaan telah dapat dikawal. Kemuncaknya ialah sedeka kemudian, pada tahun 2002 manusia berjaya membina molekul dengan menyusun beberapa atom hingga membentuk sistem baru dengan fungsinya yang unik.

Hari ini, cabaran dan peluang untuk meneroka ilmu baru terbuka luas. Bagi bahan annoteknologi, penemuan tiub nanokarbon pada tahun 1991 oleh Sumio Ijima of NEC Tsukuba, Japan merupakan penemuan yang sangat penting.

Pada tahun 2000, Presiden Amerika Syarikat waktu itu, Bill Clinton mengumumkan The National Nanotechnology Initiative yang kemudiannya disaingi oleh Jepun dan Eropah.

Nano berasal dari perkataan Greek yang bermaksud kerdil. Dengan lebih tepat, satu nano ialah saiz yang sangat kecil iaitu satu per billion meter. Mengikut ukuran, satu nanometer ialah 0.000000001 meter. Sudah tentu nano tidak dapat dilihat dengan mata kasar kerana ia adalah seratus ribu lebih kecil daripada saiz sehelai rambut manusia atau perbezaan antara saiz bulan dengan sebiji bola sepak.Secara ringkas ilmu nano ialah ilmu halus, bukan ilmu ghaib, tetapi ilmu bahan seni yang penuh fakta dan kenyataan.   

Nanoteknologi ialah teknologi abad ke21 yang dijangkakan akan memberi impak yang ketara dalam kehidupan manusia.  Selepas kejuruteraan genetik, jelas nanoteknologi merupakan satu lagi bidang yang akan berkembang pesat di abad ini.

Nanoteknologi sememangnya telah lama wujud, hanya manusia tidak mampu mengkajinya dalam skala yang terlalu kecil untuk diolah dengan deria yang ada pada manusia. Dengan berasaskan ilmu sains fundamental, fizik, kimia, biologi dan matemaik serta bantuan kemajuan peralatan seperti mikroskop yang sensitif, manusia kini mampu menyusun, mengubahsuai dan mengatur atom serta molekul untuk membina sistem bahan dan fenomena baru dengan sifat-sifat yang menakjubkan yang tidak pernah dipamerkan sebelum ini.

Kepentingan dan impak nanoteknologi pada masa hadapan telah mendapat perhatian banyak negara maju dan membangun di seluruh dunia. Dengan maklumat yang diperolehi daripada Amerika Syarikat, Asia Pasifik dan Eropah antara tahun 1997 sehingga 2005, diunjurkan RM2.3 trilion produk dan dua juta pekerjaan akan terlibat dengan nanoteknologi sehingga tahun 2015, manakala di pasaran dunia, ia berpotensi menjana tujuh juta pekerjaan.

Nanoteknologi merupakan komponen strategic baru bagi ekonomi yang berteraskan pengetahuan (k-ekonomi). Negara-negara maju (AS, Jepun,United Kingdom,Jerman) telah melaksanakan inisiatif nanoteknologi nasional semenjak bermulanya alaf baru yang lalu. Kebanyakan negara Asia Pasifik (Korea, China, Taiwan, Australia) telah meletakkan nanoteknologi dalam perancangan sains dan teknologi masing-masing.

Pada masa ini terdapat sekitar 500 syarikat nanoteknologi, hampir 300 jabatan universiti terlibat dan RM9.2 bilion telah dilaburkan di Amerika, Jepun dan Eropah. Negara negara maju seperti AS, jepun dan eropah timur telah melaksanakan usaha membentuk program penyelidikan pembangunan dan pengkomersilan (R&D&C) nanoteknologi melalui pelancaran inisiatif nanoteknologi nasional semenjak tahun 2000 termasuk Amerika Syarikat (Januari 2000), Jepun (April 2000), Eropah (Mac 2002) dan Jerman (Mei 2002).

Di Asia Pasifik hampir semua negara termasuk Korea (Julai 2001), China (2002) Taiwan (September 2002), India (2003), Australia (2003), Singapura (2003) dan Thailand (2003) telah melancarkan Inisiatif Nanoteknologi Kebangsaan. Negara asia telah membelanjakan lebih dari RM3.45 bilion untuk pembangunan nanoteknologi.

Pada tahun 2004, Asia Nano Forum (ANF) telah ditubuhkan. Ia merupakan persatuan nanoteknologi di Asia di mana 13 13 ekonomi asia telah menjadi ahli termasuk Jepun, Korea, Taiwan, Hong Kong, New Zealand, Australia, Malaysia, India, Indonesia dan Vietnam. ANF telah mengadakan persidangan setiap tahun.

Malaysia telah terpilih untuk menjadi tuan rumah kepada persidangan ANF ke empat di Pusat dagangan dunia putra kuala lumpur sekali bersama penganjuran Nanotech Malaysia 2007 yang pertama pada 29, 30 November dan 1 Disember 2007.

Perkembangan nanoteknologi menghasilkan produk merentasi semua sektor, daripada tekstil hingga ke elektronik. Antara produk nano yang telah dikomersilkan ialah bahan berstruktur nano logam, polimer dan seramik, mangkin, fabrik kalis kotoran, bahan pengadang matahari, bahan pengikat gigi, dakwat bercetak resolusi tinggi, paparan kamera digital, televisyen paparan rata dan cakera keras komputermuatan tinggi.

Di samping semua keuntungan pembuatan nanoteknologi yang ketara, terdapat juga banyak potensi nanoteknologi dalam bidang perubatan dan persekitaran. Pada masa akan datang, nanoteknologi dijangka akan memainkan peranan yang meluas dalam diagnosis perubatan melalui rekaan industri yang melibatkan nanorobot dan mesin. Nanoteknologi diramalkankan mampu membaikpulih molekul dalam badan manusia, memusnahkan sel kanser yang mula tumbuh, membuang toksin dalam badan dan melambatkan proses penuaan sel manusia.

Sudah tentu penghantaran ubat-ubatan dengan tepat, misalnya dalam dendrit terolah nano bukan lagi sesuatu yang mustahil.dendrimer sepertinya juga boleh mengangkut DNA ke dalam sel untuk terapi gen (lebih selamat daripada menggunakan virus yang diubahsuai). Pengubahsuaian skala nano permukaan implan boleh meningkatkan ketahanan permukaan melalui ikatan yang lebih kuat. Saintis telah mencipta kenderaan kecil yang boleh merentasi dari darah ke dalam otak untuk menghantar bahan kimia yang memusnahkan tumor secara berkesan. Penyelidik AS telah membentuk nanoshells-butiran kecil kaca yang disalut dengan emas yang boleh membunuh sel kanser apabila kapsul racun pecah. Syarikat Gilead Sciences telah memerangkap dadah anti-kanser untuk merawati Kaposi’s Sarcoma, dalam pesakit AIDS.

Sehingga kini malaysia telah membelanjakan sekitar RM160 juta untuk penyelidikan nanoteknologi dalam bentuk geran penyelidikan bagi menyokong beberapa kumpulan penyelidik di seluruh negara yang menjalankan penyelidikan dalam pelbagai bidang nanoteknologi.